Rzetelny i wnikliwy artykuł o tym, że chrześcijanie nie są już pod Prawem lecz pod łaską; nie muszą dosłownie poddawać się obrzezaniu itd.

Sprawa Prawa Bożego jest różnie rozumiana. Istnieje chyba zasadniczo pięć różnych podejść:

1. Prawo Boże obowiązuje i trzeba je rozumieć dosłownie i przestrzegać, a więc np. się obrzezywać, obchodzić szabat, stronić od niektórych pokarmów itd.
2. Prawo Boże nie obowiązuje wierzących, są oni pod łaską i nie muszą przestrzegać żadnych przepisów Prawa, bo zbawienie jest z wiary.
3. Jezus zniósł stare Prawo Boże i przyniósł Nowe Prawo Boże, którego chrześcijanie muszą już przestrzegać.
4. Jezus zniósł część przepisów Prawa, a reszta dalej obowiązuje.
5. Prawo Boże obowiązuje, należy je przestrzegać w sposób duchowy, lecz nie jesteśmy pod Prawem, bo jesteśmy wolni od konsekwencji łamania Prawa poprzez usprawiedliwienie dane w Jezusie Chrystusie.

Jeśli dobrze rozumiem artykuł, jesteście zwolennikami poglądu nr 3? (Choć widzę, że w komentarzach zdania są różne i Robert jest np. chyba zwolennikiem poglądu nr 4.) Ja utrzymuję, że słuszny jest pogląd nr 5. Twierdzę, że:

1. Prawo Boże dalej obowiązuje i powinniśmy starać się przestrzegać przykazań.
2. Bogu od początku chodziło o duchowy sens przykazań, który zawarty jest w miłości, a nie o przestrzeganie kreski Prawa.
3. Chrystus umarł na nasze grzechy, co oznacza, że zapłacił cenę za załamanie przez nas Prawa, a więc kara zawarta w Prawie nas nie dotyczy, ponieważ darmo z łaski każde przewinienie zostało nam odpuszczone.
4. Pomazańcowi nie będą zatem sądzeni wedle Prawa, bo z Prawa nikt usprawiedliwiony nie będzie. Będą zaś rozliczani z tego czy wydali dobre owoce. Jezus umarł bowiem za nasze grzechy, a nie za nasze obowiązki.

W praktyce nie istnieje chyba duża różnica w naszych poglądach na temat Prawa. Temat rozwinąłem na swoim blogu: „Prawo Boże dzisiaj: Czy nadal powinniśmy je przestrzegać?”, wyszukaj: smiertelny (home) blog

Jeśli bylibyście zainteresowani dyskusją na ten temat zapraszam na mojego bloga, by znów nie zaśmiecać wam tutaj miejsca.

Zaciekawiło mnie to, co napisaliście o poglądach „Żydów mesjanistycznych”. Napisaliście:

„Jeżeli można by dyskutować nad tym czy „Żydzi Mesjanistyczni” mają czy nie mają przestrzegać prawa, o tyle co do chrześcijan pochodzenia pogańskiego Pismo wypowiada się jasno w wielu fragmentach.”

Wydaje mi się, że Pismo jasno wypowiada się, że i chrześcijanie mają przestrzegać Prawa – nie tak jednak jak chcą tego ci którzy trzymają się kreski Prawa. (O tym jednak na blogu).

Jeśli chodzi zaś o „Żydów Mesjanistycznych”, dziwiłby mnie taki podział. Nie uważam, by naprawdę byli jacyś „Żydzi Mesjanistyczni” wszyscy jesteśmy teraz jednym narodem Żydowskim:

„Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie.” (Gal. 3, 27. 28.)

Daniela 9, 26 A po tygodniach sześćdziesięciu dwóch będzie zabity Chrystus, a nie będzie ludem jego, który się go zaprze.

Mt 21, 43. Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane i dane narodowi, który przyniesie owoce.

Rz 2, 28 Nie ten bowiem jest Żydem:, co jest nim widocznie; ani nie to jest obrzezanie, co jest widoczne na ciele, 29 ale ten jest Żydem, który jest nim w skrytości, i ma obrzezane serce w duchu, a nie w literze, którego chwała nie jest z ludzi lecz z Boga.

Wszyscy jesteśmy teraz Żydami, potomstwem, jak cytujecie, obietnicy. Dziećmi Abrahama, Izaaka i Jakuba.

Pozdrawiam serdecznie.

wielu adv. mówi, przecież ap. Paweł nauczał po synagogach w sabat! a kiedy miał się z wiernymi spotykać ? we wtorek czy czwartek? kiedy synagogi były pod kluczem.

Widzę, że Adam Chrystianin i Piotr N zgodni są co do pewnych kwestii. W takich jest zgoda pomiędzy adwentystami „Znaki czasu” i „sobotnikami” „Duch czasu”. Jak i mesjanistycznymi chrześcijanami „Kwartalnik Biblijny”. Wszyscy oni to „sabatarianie”.
Oczywiście pewnym jest, że apostoł narodów, nie zyskał uznania pomiędzy żydami, i wielokrotnie był przez nich szykanowany. W tym i nawróconych na chrześcijaństwo.W chrześcijaństwie mocno judaizowanym, nie zyskał uznania.
I z takich stron jak zajezusem.com dowiadujemy się, że był praktycznie uzurpatorem. Przywłaszczył sobie prawo do apostolstwa, do którego nie miał prawa.
I jeśli nie uznamy jego autorytetu wyrzucamy przypisywanych mu czternaście listów i zmniejszamy drugą część natchnionego słowa do niemal połowy z tego co mamy. Nie mamy uznania dla tych listów i jego nauki. Z dwustu czterdziestu trzech użyć greckiego rzeczownika „pistis” [pisteos] odnoszącego się do wiary [wierności] itp.pozostaje nam sześćdziesiąt dziewięć u pozostałych autorów nowotestamentowych podań.Tak to wyrzucamy 71.6% zastosowań tego słowa, jako podanych przez uzurpatora, który w niewłaściwy sposób uczył, czym jest wiara, jak i tego, co „jej” zawdzięczamy itp.W sumie z pośród wszystkich słów użytych przez tego apostoła 4.7% to ten rzeczownik.To stanowi 1.76% słów nowotestamentowych podań. Jednak jego nauka była wypaczeniem.???
U ostatniego ewangelisty i jego listach z tego co pamiętam, słowo to nie pojawia się ani razu. Nie używa ani razu tego rzeczownika [pistis]. Za to mamy u niego ogromna liczbę używania greckiego czasownika „pisteuein tzn. „wierzyć”.

Na tysiąc trzysta czternaście odniesień do theos, i posłużenia się tym słowem sześćset szesnaście przypisywanych jest apostołowi narodów. W tym pewnie większości ze stu sześćdziesięciu sześciu w dziele „Dokonania wysłanników”.
Z pośród trzystu siedemdziesięciu zastosowań i użyć słowa pneuma [duch]. Sto pięćdziesiąt osiem pojawia się w listach przypisywanych temu apostołowi. I pewnie większość z siedemdziesięciu z ks. „Dokonania wysłanników”. W jego listach pojawia się siedemset dziewięćdziesiąt pięć słów nigdzie indziej nie spotykanych w nowotestamentowych podaniach. Ponieważ jest on uzurpatorem nie maja one znaczenia. Przyjmuje się, że osiemdziesiąt siedem razy cytuje pisma hebrajskie. Jednak nie ma to znaczenia.
Na sto dziewięćdziesiąt jeden użyć słowa nomos= prawo. Sto trzydzieści trzy zostało użyte prze tego apostoła.To jest 69.6%. Wszystkie je jednak należy odrzucić jako niepoprawne.
To co proponujecie panowie czyni was uzurpatorami. To znaczy do przypisywania sobie władzy do orzekania o natchnieniu i aprobacie pewnych listów, innych nie.
Odrzucamy wnioski i nauki apostoła narodów, nie mamy praktycznie nauki o wierze i prawie, co do których dotyczy temat i spór.
Tak to panowie pozwalacie sobie na zbyt wiele w swoim dyskredytowaniu pism tego autora.
A co do kwestii o nadzwyczajnym znaczeniu dekalogu. Podziale prawa na moralne i ceremonialne itp. Obowiązywania pierwszego. Macie w mojej ocenie tyle samo racji, co w potrzebie odrzucenia listów apostoła narodów.
O tym jednak innym razem.

Poniżej w kilku miejscach mamy dyskusję i kilkukrotne przywołanie przez jednego z dyskutantów Heb.4:9 jako dowodu i potrzeby przestrzegania cotygodniowego szabatu. Z jego wezwaniem do szanowania natchnionego słowa, w tym do przestrzegania szabatu. I przytacza ten werset jako wezwanie do przestrzegania.W jednym z komentarzy w dniu dzisiejszym wyraziłem własne rozumienie sensu tej wypowiedzi. Tym wersetem zajmują się m.in Adwentyści dnia siódmego obchodzący szabat. np. Kenneth A.Strand.Przyznaje, w „Teologia Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego” str.251-252, że w Heb.3:7-4:13 mamy z zasady mowę o odpoczynku. Według niego koncepcja odpoczynku jest związana z „odpoczynkiem szabatu” B.T z czym nie zgadza się jeden z nas.O tym pisałem w swoim komentarzu. Jak wiemy podane wersety podnoszą się do Ps.95:7:11 i złożonej obietnicy, że izraelici, nie wejdą odpocznienia. Nie oznacza to jednak, że nikt nie skorzysta z dawnej obietnicy odpocznienia.
K.A.Strand przyznaje, że werset 9 jest różnie interpretowany. Nie zgadza się, że werset ten akcentuje potrzebę przestrzegania szabatu. Tym bardzie , że w stwierdzeniu „inny dzień” jest mowa o niedzieli. Przyznaje, że werset 9 ma obrazowy, przenośny sens. Ci którzy rozumieją ten werset nie dosłownie „oddają w pełni to, co było zamierzeniem autora”. Jako sabatorianin, nie zgadza się, że użycie nie dosłowna oznacza zniesienie szabatu.Przyznaje, że Heb.4:9-10 „nie zajmuje się kwestią przestrzegania szabatu”. Wierzy jednak, że pośrednio dotyczy przestrzegania.
Tak to nadużyciem jest przywoływanie Heb.4:9 jako dowodu na przestrzeganie, czy nakazu przestrzegania szabatu. Jako wyraźnego nakazu.

W dowodach na rzecz potrzeby przestrzegania prawa, jego rzecznicy przytaczają [jak i jeden z nich w jednym z komentarzy] przykład z Dz.Ap.21:18-26 Apostoł „narodów” udał się do żydowskiej stolicy. I już w drodze do miasta usłyszał”, żeby [tam]nie wstępował”.wer.4 I jeden z proroków ukazał, że spotka go tam prześladowanie wer.11 Tym bardziej jego uczniowie zaczęli prosić by tam nie szedł wer.12 On jednak pomimo wszystko zaplanował tam iść.
I judaizujący chrześcijanie zarzucili mu namawianie do nie przestrzegania prawa. Pewne jest, że gdyby tak nie było, nie byłoby takiego zarzutu. Nie wystąpiono by z takim zarzutem, gdyby tak nie nauczał.”nauczasz odstępstwa od [potrzeby przestrzegania prawa]”. Jakie były to nauki?
„by nie obrzezywali dzieci, ani nie postępowali według zwyczajów”. wer. 21 O kogo szło? Nie o pogan, czy prozelitów, lub „bogobojnych”, tylko „że wszystkich ż y d ó w nauczasz odstępstwa od prawa”.
I problemem dla niektórych chrześcijan żydowskiego pochodzenia, było to, że uczył, że oni sami nie muszą przestrzegać prawa. Istotą sporu i zarzutu było nie to, że uczył, że poganie itp. nie muszą przestrzegać prawa. Tylko, że uczył iż nie muszą go przestrzegać żydzi.p. wer.28
Podobny zarzut skierowano do pierwszego męczennika p. Dz.Ap.6:13-14
Tak to zarzucali mu, że jako żyd, występuje przeciw potrzebie przestrzegania prawa przez żydów. Nie, że uczył, że nie muszą ich przestrzegać poganie.
I prawdą jest, że jako dowód, że tak nie jest, miał wraz z kilkoma mężczyznami, którzy otrzymali ślub, oddał się oczyszczeniu, i za nich zapłacić. wer.23-24 Wer.26 „wraz z nimi poddał się oczyszczeniu”.
Nic to jednak nie zmieniło. W wer.27-28 „zobaczyli go w świątyni…to jest człowiek, który naucza przeciw prawu i i „i próbowali go zabić”.
Tak to zarzucano mu, że namawiał ż y d ó w, iż nie ma potrzeby…obrzezywać dzieci i przestrzegać zwyczajów. „co do pogan natomiast, którzy uwierzyli [ nie było obiekcji, że wystarczy, że] mają wystrzegać się [ustaleń z Dz.Ap.15:19-20 i 28-29].
I jeśli ktoś jako żyd, przywołuje Dz.Ap.21:18-26, że nie wolno im zabraniać przestrzegać prawa. To jeszcze warte jest to uznania. Jednak każdy z nas jako poganin zobowiązany jest do tego, co dotyczy pogan. Wer.26 z przywołaniem Dz.Ap.15:1-36
Niektórzy uczyli, że nawróconych p o g an należy obrzezać itp.wer.5 Jednak ustalono, że: „nie należy czynić trudności tym, którzy się nawracają”, o p r ó cz… wer.19-20
I nauczać o tym gdzie? wer.21 „w synagogach”.
O tym jak należy traktować pogan i jaki powinni spełniać wymogi. wer.28 i 29.
Nadużyciem jest wiec wykorzystywać sytuację ze złożenia ślubu oczyszczenia z Dz.Ap.21:24-26 jako przykładu przestrzegania przez pogan sabatu, czy tego potrzeby, Opisane tam zdarzenie dotyczy niepotrzebnego w ich mniemaniu, zabraniania żydom przestrzegania żydowskich praw i zwyczajów. Nie widziano potrzeby ich narzucania poganom. Oburzano się, że apostoł narodów uczył, że nie jest to nawet potrzebne żydom. A jego poddanie się oczyszczeniu i tak nic nie zmieniło. Nie odstąpiono od przypisywanych mu zarzutów.
W przypadku narzucania przez judaizujących chrześcijan potrzeby obrzezania i przestrzegania prawa, apostoł narodów, na to się nie godził. p. Gal.5:1-26
Gdy jest mowa o pogan wystarczy, żeby przestrzegali ustaleń „soborowych” Dz.Ap.15:1nnn

Następny więc krok to głębokie przemyślenia czy przypadkiem nie jesteśmy uczniami Pawła, a nie Chrystusa Jezusa.
– Warto się zastanowić kto poskładał Biblię w tak zwaną całość
– Czy listy Pawła powinny być włączone do Biblii i bezwzględnie przestrzegane?
– Czy Piotr nie miał racji pisząc o Pawle w 2Piotra 15,16
– Do czego Paweł został tak naprawdę powołany przez Jezusa,czy do nauczania czy do tego aby świadczyć co go spotkało ?
– Czy Paweł w swoich listach pisząc „to ja Paweł wam mówię a nie Pan czy Duch Święty” (za takie „ja” Mojżesz nie wszedł do ziemi obiecanej kiedy powiedział do żydów „Czy mam ja z Aaronem wydobyć wam wodę ze skały?” ..bardzo zdenerwował tym Wszechwładnego Naszego Boga za co Bóg nie wprowadził go do Ziemi Obiecanej.
-Czy Jezus powiedział do Piotra że będzie podwaliną kościoła czy Paweł ?
— Czy ktoś kiedykolwiek widział czy czytał Ewangelię Pawła ? Jeżeli kie to kim był Paweł w tamtym czasie?

Jest tych „czy” coraz więcej i więcej. Powinniśmy dosłownie odbierać słowa Jezusa i porównywać je z Prawem Bożym (Prawem Mojżeszowym)
10 przykazań bezwarunkowo obejmuje wszystkich którzy chcą odziedziczyć życie ponieważ „Podszedł do Jezusa Bogaty człowiek i zapytał „”co mam robić aby odziedziczyć życie wieczne?”” ,Jezus na to „Przestrzegaj Przykazań” ,Bogacz „” Jakich przykazań? Jezus : ” No tych …szanuj Ojca ,szanuj Matkę….” ..jakie przykazania Jezus miał na myśli aby odziedziczyć życie ?? Zapewne te 10 które są podstawą wszystkiego,natomiast Prawo Boże nadane żydom przez Mojżesza należy dostosować do tego co jeszcze można wypełniać a czego już nie potrzeba lub już nie można.
Na marginesie wszystkich bolą lata jubileuszowe kiedy to powinno darować się długi ludziom . …”plemie żmijowe” czyli wszyscy którzy nienawidzą tego prawa zaliczają się do bogacza który przyszedł do Jezusa.
Poznanie rośnie .
Chwała i cześć Naszemu Bogu Jehovie w imię naszego Pana Jezusa Chrystusa (Joszuy Mesjasza)

Ps. Bez Jezusa poganie musieli by przestrzegać talmudów,nauk rabinowskich i żydowskich tradycji zamiast czystego Prawa Bożego( prawa Mojżeszowego jako to mają w swojej tradycji zwać ludzie nieoświeceni.)

Dosłowne tłumaczenie przykazania „Nie zabijaj ” to nie morduj. To duża różnica.

Witam.
Ciekawe opracowanie,równocześnie posiada wiele miejsc biblijnych,które przekonują do takiego myslenia.
Chciałem dodać cztery cytaty z myśli Ap.Pawła,których nie zauważyłem w temacie,chyba że cos przegapiłem.
Do.Kol.2-14.

Wymazał obciązający nas list dłużny,który się zwraca przeciwko nam,ze swoimi wymaganiami,i usunął go,przybiwszy go do krzyża.

Efez.2-15.

”On zniósł zakon przykazań i przepisów,aby czyniąc pokój,stworzyć w sobie samym z dwóch jednego nowego człowieka.”

Kiedy On zniósł zakon przykazań?
Dopiero na krzyżu,bo w tym miejscu i czasie wykupił z pod zakonu.
Gal.4-4.

Lecz gdy nadeszło wypełnienie czasu,zesłał Bóg Syna swego,który się narodził z niewiasty i podlegał zakonowi,aby wykupił tych,którzy byli pod zakonem,abyśmy usynowienia dostapili.

Jezus wykupił z pod zakonu-prawa,czyli po wykupieniu na krzyżu,już nikt nie jest pod litera prawa-zakonu Mojżesza.
Czy znaczy to że Prawo Boże już nie działa.?
Nowe przymierze to nowy arcykapłan,nowi kapłani,nowe czynione ofiary,nowa duchowa świątynia,nowe prawo i przykazania,wyrażone przez Jezusa i Apostołów.
A jest to prawo Chrystusa,pod którym był Paweł.
1Kor,9-21.

Dla tych,którzy są bez zakonu,jako bym był bez zakonu,chociaz nie jestem bez zakonu Bożego,lecz pod zakonem Chrystusowym,by pozyskać tych,którzy są bez zakonu.

Znaczy to że jesteśmy pod zakonem-prawem Chrystusowym.
Pozdrawiam.

TOTALNE NIEPIROZUMIENIE-ANTY-EWANGELIA!!?
Jak można nie rozróżnić i nie oddzielić Zakonu Bożego Prawa, od zakonu ceremonialno- obrzędowego…?!! 🤔

Aleksandrze nie będę się powtarzał bo to nie ma sensu. Nie docierają do Ciebie argumenty niczym do ludzi którzy słuchają a nie słyszą niby czytają a nie rozumieją oraz bazujesz na ludzkiej nauce (Barcley) przez co niestety zwodzisz ludzi.
Jeśli ktoś nie chce przestrzegać Bożego Prawa i je odrzuca to współczuję. Tacy ludzie są podobni do nieroztropnych panien, które mają tylko lampy.
Przedstawiam mój punkt widzenia a ty swój i zobaczymy na końcu kto ma prawdziwą rację i relację z Bogiem, tylko obawiam się, że może być już wtedy za późno na pewne rzeczy.
Hbr 3 (7): Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, (8): nie zatwardzajcie serc waszych jak podczas buntu, w dzień kuszenia na pustyni,
Ap 14 (12): Tu się okazuje wytrwałość świętych, tych, którzy strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa. 
1P 1 (15): Ale w zgodzie ze Świętym, który was powołał także sami bądźcie świętymi w każdym sposobie życia. (16): Ponieważ jest napisane: Bądźcie świętymi, bo ja jestem Święty. 
Mamy dążyć do świętości. Czy ty nie chcesz?
Duch Boga mówi aby nie zatwardzać swoich serc, Aleksandrze proszę Cię uczyń swoje serce mięsistym. Mam nadzieję, że nie napisałem Ci za ostro, ale to wszystko z troski. Pozdrawiam

Myślę, że ciekawym zagadnieniem (nie tylko dla Krisa) będzie jak w praktyce osoby pragnące świecić sabat na wzór starożytnych Izraelitów powinny zapatrywać się na osoby pracujące w sabat np. w pogotowiu ratunkowym, czy też energetyce, wodociągach itd. „Kamienować” lub też negatywnie oceniać takie osoby bo „łamią” lub w łagodniejszej formie „nie przestrzegają” w odpowiedni sposób sabatu? Może jednak uznać,że „coś” jednak nauka Pana Jezusa wniosła nowego w zrozumienie celebrowania sabatu? Ludzie ci swą pracą często ratują : życie czy zdrowie innym. Ciągle warte przemyślenia jest pytanie, które stawia Pan Jezus w Łukasza 6:9 : „Czy wolno w sabat dobrze czynić”?(nawet jak jest to związane z pracy). Może iść śladem faryzeuszy i stworzyć legalistyczne przepisy związane z sabatem np. ile metrów można przejść w sabat a od ilu to już jest podróż a więc „praca”??? Tylko czy w Chrystusowej ewangelii o to właśnie chodziło? Czy ludzie stawiający „sabat” praktycznie w roli najważniejszego „fetysza” zbawienia nie zbaczają z sedna nauk Pana Jezusa? Na te pytania warto w swym sumieniu w oparciu o Biblię odpowiedzieć. Pozdrawiam serdecznie wszystkich czytelników bloga i strony.

To prawda że temat ten jest niejednoznaczny i ukryty, jakby nie z tego świata. Nic nie dzieje się przypadkowo.
J 18 (36): Wtedy Jezus powiedział: Moje Królestwo nie jest z tego świata. Gdyby moje Królestwo było z tego świata, moi słudzy walczyliby, abym nie został wydany Żydom. Teraz jednak moje Królestwo nie jest stąd. (37): Piłat zauważył: A zatem jesteś królem? Jezus na to: Masz słuszność, jestem królem. Ja po to się urodziłem i po to przyszedłem na świat, aby złożyć świadectwo prawdzie. Każdy, komu bliska jest prawda, słucha mojego głosu. 
Poznanie prawdy wzrasta tak jak z czasem zakwasza się całe ciasto. Dużo poznaliśmy ale dużo jest jeszcze przed nami. Jak berejczycy czujemy nieodpartą potrzebę zgłębiania Bożych prawd, tak czyni każdy kto narodził się z wody i z ducha.
Łk 8 (10): Wtedy im wyjaśnił: Wam dano poznać tajemnice Królestwa Bożego, do pozostałych jednak mówi się w przypowieściach, aby patrząc, nie widzieli, a słuchając, nie rozumieli.
J 6 (60): Po wysłuchaniu tych słów wielu spośród Jego uczniów stwierdziło: Twarda to nauka, kto ją zdoła stosować?
Uczniowie na początku też nie rozumieli wszystkiego podobnie jak my. Dziwili się, pytali, błądzili, upadali, jednak wytrwale trawli i wzrastali w wierze. Bóg odkrywa się przed takimi co chcą Go poznać, tym którzy zrobią pierwszy krok, tym, którzy kochają Go szczerze i bezwarunkowo, którzy nie oczekują nic w zamian, jedynie tego by pełniła się tylko Jego wola a nie własna człowieka. Takich czcicieli Bóg sobie wybrał jeszcze przed założeniem świata, którzy będą oddawać Mu cześć w duchu i prawdzie. Osoby, które są Mu posłuszne, wytrwałe i mają prawdziwą wiarę – wiarę jaką ma Mesjasz nasz Mistrz i Nauczyciel w drodze do Ojca. Bóg niczego nikomu nie narzuca. Daje zawsze wybór. Kładzie przed człowiekiem błogosławieństwo i przekleństwo i człowiek wybiera, jednak Bóg wie jakiego dany człowiek dokona wyboru i jaki będzie jego koniec. Naczyń jest wiele, jedne do użytku zaszczytnego i inne do bardziej pospolitego, wszystkie są potrzebne w Królestwie Bożym.

Mt 7 (17): Podobnie każde dobre drzewo wydaje dorodne owoce, a drzewo zepsute — owoc bez wartości. (18): Dobre drzewo nie może wydawać marnych owoców, a drzewo zepsute dorodnych. (19): Każde drzewo, które nie wydaje dorodnych owoców, wycina się i wrzuca do ognia. (20): Rozpoznacie ich zatem po ich owocach. (21): Nie każdy, kto się do Mnie zwraca: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios. Wejdzie tam tylko ten, kto pełni wolę mojego Ojca, który jest w niebie. (22): W tym Dniu wielu mi powie: Panie, Panie, przecież prorokowaliśmy w Twoim imieniu, w Twoim imieniu wypędzaliśmy demony i w Twoim imieniu dokonaliśmy wielu cudów. (23): Wówczas im oświadczę: Nigdy was nie poznałem. Odejdźcie ode Mnie wy wszyscy, którzy dopuszczacie się bezprawia. (24): Każdy więc, kto słucha moich słów i robi z nich użytek, jest jak człowiek mądry, który swój dom postawił na skale. (25): Spadł ulewny deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom, lecz on nie runął, bo był zbudowany na skale. (26): Każdego natomiast, kto słucha moich słów, lecz nie robi z nich użytku, można porównać do człowieka bezmyślnego, który swój dom zbudował na piasku. (27): Spadł deszcz, wezbrały rzeki, powiały wiatry i uderzyły w ten dom, a on runął i jego upadek był wielki. (28): Gdy Jezus skończył mówić, tłumy były zdumione Jego nauczaniem. (29): W odróżnieniu od znawców Prawa uczył bowiem jak ktoś, na kim spoczywa moc.

Chrześcijańska światowa religia przynosi niestety również złe owoce. Zmienili bardzo dużo w Bożym Prawie, przede wszystkim Dekalog i zamienili „dzień Święty” na niedzielę, to owoc ich działania. Co im powie Mesjasz gdy przyjdzie? Na czym budowali i jaki owoc przynieśli i jakiego bezprawia się dopuścili? Jeśli ktoś prawdziwie poznaje i kocha Boga to spełnia Jego Przykazania i żyje w Prawdzie.
1J 5 (1): Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, który życie od Niego otrzymał.
1J 5 (2): Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, iż Boga miłujemy i wypełniamy Jego przykazania. (3): Na tym bowiem polega miłość do Boga, że wypełniamy Jego przykazania. (4): A przykazania Jego nie są trudne, ponieważ wszystko, co zrodziło się z Boga, zwycięża świat, a zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest wiara nasza.
Hbr 4 (9): A zatem pozostaje świętowanie szabatu dla ludu Bożego. (Odpoczynek szabatowy)
Dla ludu Bożego przykazania Jego nie są trudne, są przyjemnością. Przejemności nie spełniamy z obowiązku ale z chęci i z radością, z taką radością jakbyśmy już wiecznie odpoczywali bo odpoczynek jest radością.
J 15 (1): Ja jestem prawdziwą winoroślą, a mój Ojciec jest winogrodnikiem. (2): Usuwa każdy pęd we Mnie nie przynoszący owocu i oczyszcza każdy, który owoc przynosi, aby owocował obficiej. (3): Wy już jesteście czyści dzięki Słowu, które wam przekazałem. (4): Przede wszystkim trwajcie we Mnie — a Ja w was. Podobnie jak pęd nie może przynosić owocu sam z siebie, jeśli nie tkwi w winorośli, tak i wy, jeśli nie będziecie trwali we Mnie. (5): Ja jestem winoroślą — wy pędami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi obfity owoc, bo beze Mnie nie jesteście w stanie nic uczynić. (6): Jeśli ktoś nie trwa we Mnie, zostanie wyrzucony jak pęd i uschnie. Takie zbiera się, rzuca w ogień — i płoną. (7): Jeśli pozostaniecie we Mnie i moje słowa pozostaną w was, proście o cokolwiek chcecie, a stanie się wam — (8): przez to mój Ojciec zostanie uwielbiony, byście przynieśli obfity owoc i okazali się moimi uczniami. (9): Jak Mnie ukochał Ojciec, tak Ja was ukochałem. Trwajcie w mojej miłości. (10): Jeśli wypełnicie moje przykazania, będziecie trwać w mojej miłości, jak i Ja wypełniłem przykazania mego Ojca i trwam w Jego miłości. (11): Powiedziałem wam to po to, aby moja radość gościła w was i aby wasza radość była pełna. (12): Takie jest moje przykazanie: Kochajcie się nawzajem, jak Ja was ukochałem. (13): Największą miłość okazuje ten, kto swoje życie oddaje za przyjaciół. (14): Wy jesteście moimi przyjaciółmi, jeśli czynicie to, co wam przykazuję. (15): Nie nazywam was już sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan; lecz nazwałem was przyjaciółmi, gdyż oznajmiłem wam wszystko, co słyszałem od mojego Ojca. (16): Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was, żebyście szli i przynosili owoc, a wasz owoc trwał, aby Ojciec spełnił wam wszystko to, o co poprosicie w moim imieniu. (17): To wam przykazuję: Kochajcie jedni drugich.
Czyż Mesjasz nie wypełniał przykazań Ojca odnośnie szabatu?
Mt 10 (24): Nie ma ucznia nad nauczyciela ani sługi nad własnego pana.
Czy my nie mamy naśladować naszego Nauczyciela? Mesjasz nazwał nas przyjaciółmi pod warunkiem że miłujemy Boga, Mesjasza i bliźnich oraz wypełniamy przykazania a jak wiemy wszystkie przykazania pochodzą od Boga a Mesjasz spełnia wolę Ojca i nic nie czyni od siebie.
1J 2 (4): Kto twierdzi, że Go poznał, lecz nie przestrzega Jego przykazań, ten jest kłamcą, jest daleki od prawdy. (5): Kto jednak zachowuje Jego słowo, w tym Boża miłość rzeczywiście doszła do doskonałości — dzięki temu przekonujemy się, że jesteśmy w Nim. (6): Kto mówi, że trwa w Nim, powinien postępować tak, jak On. (7): Drodzy, nie podaję wam nowego przykazania. Przypominam wam dawne, to, które znacie od początku. Tym dawnym przykazaniem jest słowo, które usłyszeliście. (8): A jednak ogłaszam wam świeże przykazanie. Sprawdza się ono w Nim i w was. Ciemność bowiem przemija i jaśnieje już prawdziwe Światło.

1J 2 (20): Wy jednak macie namaszczenie od Świętego i wszyscy jesteście świadomi stanu rzeczy. (21): Nie napisałem do was dlatego, że nie znacie prawdy, ale dlatego, że ją znacie i wiecie, że prawda nie ma nic wspólnego z kłamstwem.

Moi drodzy, ja czytam i ja tak rozumiem. Ktoś inny przeczyta to samo i zrozumie zupełnie inaczej. Mogę się mylić dokładnie tak samo jak ktoś inny. Nie mówię, że moje rozumienie jest idealne, mogę się mylić w pewnych rzeczach i na pewno tak jest w pewnych rzeczach. Przedstawiam tylko mój punkt widzenia a im bardziej jestem do niego przekonany tym bardziej zdecydowanie o czymś mówię. Na końcu i tak Bóg rozliczy każdego ze wszystkiego. Z każdego słowa, myśli i czynu i mając to na uwadze nie rzucam słów na wiatr ale w braterskiej trosce staram się trochę jednak napominać ale nie osądzać a zachęcić do zastanowienia. Jeszcze raz proszę wybaczcie mi ostry czasami język bo taki już jestem czasami. W żadnym razie nie umniejszam Waszej wiary, jednak na kwestię szabatu chcę zwrócić Waszą uwagę byście się zastanowili.
Nasz Pan Jehoszua wielokrotnie „zawstydzał” w dobrym celu swoich rozmówców:
Mt 16 (23): On jednak odwrócił się i powiedział Piotrowi: Zejdź mi z oczu, szatanie! Nakłaniasz Mnie do odstępstwa, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie.
Mt 17 (17): Jezus odpowiedział: O, rodzie bez wiary i spaczony! Jak długo z wami będę? Jak długo będę was znosił? Przyprowadźcie mi go tutaj.
Mt 19 (21): Wówczas Jezus powiedział: Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co masz, i rozdaj ubogim, aby mieć skarb w niebie, a potem przyjdź i naśladuj Mnie. (22): Po tych słowach młody człowiek odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.
Mt 14 (31): Jezus natychmiast wyciągnął rękę, uchwycił go i powiedział: O, małowierny, dlaczego zwątpiłeś? 
Staram się kierować Słowem Bożym:
1J 5 (1): Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Chrystusem, narodził się z Boga. A każdy, kto kocha Ojca, kocha również Jego dziecko. (2): Naszą miłość do dzieci Bożych poznajemy po tym, że kochamy Boga i spełniamy Jego przykazania. (3): W tym bowiem przejawia się miłość do Boga, że się przestrzega Jego przykazań. Jego przykazania natomiast nie są uciążliwe.
Boże przykazania (w tym o szabacie) nie są uciążliwe. Kocham-przestrzegam.

Niektóre kościoły zrobiły z zachowywania szabatu swoisty warunek zbawienia. Poszli w tym odrobinę za daleko. Trzeba się przynajmniej starać przestrzegać wszystkich przykazań ale jednak niech pamiętają co jest ważniejsze.
Mt 23 (23): Biada wam, znawcy Prawa i faryzeusze, obłudnicy! Dajecie dziesięcinę z mięty, kopru oraz kminku, a porzuciliście to, co w Prawie jest ważniejsze: sprawiedliwy sąd, miłosierdzie oraz wiarę — to należało zachować, a i tamtych spraw nie porzucać.
Mesjasz nie mówi tutaj o tym że mamy porzucić zachowywanie prawa (w tym szabatu), jednak skupić się na rzeczach ważniejszych: sprawiedliwy sąd, miłosierdzie oraz wiara. Zachowywanie szabatu jest bardzo specyficzną sprawą dlatego Bóg umieścił 4 przykazanie jako pieczęć/znak pomiędzy Nim (pierwsze 3 przykazania) a człowiekiem (przykazania od 5-10) jako łącznik jako spoiwo, które jest błogosławieństwem i szczególnym darem. Zobaczcie jak to doskonale ujął w swoim Prawie. Mesjasz nie przyszedł zmienić Bożego prawa ale pokazać jak mamy je właściwie przestrzegać bo człowiek jak zwykle coś w nim poprzekręcał. Szczególne błogosławieństwo i pomoc Bóg daje w szabat, sam się o tym przekonałem.
Mk 6 (2): Gdy nastał szabat, zaczął nauczać w synagodze. Wielu słuchaczy dziwiło się i zastanawiało: Skąd On to ma? Co to za mądrość, która jest Mu dana? Takie cuda dzieją się przez Jego ręce?!
Mk 1 (21): Przybyli do Kafarnaum. W najbliższy szabat Jezus poszedł do synagogi i zaczął nauczać. 
Łk 4 (16): Tak też przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu, zgodnie ze swoim zwyczajem, wszedł do synagogi i zgłosił się do czytania.
Mamy naśladować Mesjasza czy nie? Mesjasz miał zwyczaj w szabat chodzić do świątyni i nauczać. Nie daje to Wam moi Drodzy do myślenia, że nasz Mistrz nadal przestrzegał przykazania szabatu? Czy w tym nie mamy naśladować Mesjasza? I również uczniowie i apostołowie tak czynili.
1Kor 11 (1): Bądźcie moimi naśladowcami, jak ja jestem naśladowcą Chrystusa.
Dz 13 (42): A gdy wychodzili, zapraszano ich, aby w następny szabat dalej mówili o tych sprawach. 
Dz 18 (4): W każdy szabat natomiast udawał się na rozmowy do synagogi. Tam starał się przekonać zarówno Żydów, jak i Greków. 
Łk 23 (56): Po powrocie zaś przygotowały wonności i olejki, lecz zgodnie z przykazaniem, w szabat powstrzymały się od zajęć.
Mk 16 (1): Gdy minął szabat, Maria Magdalena, Maria Jakubowa i Salome nakupiły pachnideł, aby pójść do grobu i namaścić Jezusa. 

W moim przypadku upłynęło dużo czasu zanim to do mnie dotarło.

Bol p napisałeś:
 „że jako chrześcijanie „wchodzimy do odpoczynku” a w wersecie 8 przypomniano czasy Jozuego ( wtedy Żydzi przestrzegali wzorcowo sabatu a w Biblii nie ma wzmianek aby w jakiś rażący sposób uchybiali Dekalogowi”
Wnioskiem końcowym 4 rozdziału Listu do Hebrajczyków jest werset 9:
Hbr 4 (9): A zatem pozostaje obchodzenie szabatu dla ludu Bożego.

Szabat porównany jest tu do odpoczynku a odpoczynek do szabatu.
Dla mnie się wszystko zgadza. W szabat odpoczywam, jestem w tym dniu jakoby już w Królestwie Bożym, tak się czuję. Nie liczy się dla mnie w ten dzień otaczający mnie świat, to tak jakbym był już w innym świecie w innym życiu. W ten dzień mam namiastkę życia wiecznego. Czy się w nim kiedyś znajdę na wieczność o tym zadecyduje oczywiście Bóg gdy się nade mnę zlituje i okaże łaskę, bo tylko na łaskę mogę liczyć.
Chciałbym podkreślić czas teraźniejszy – Jako chrześcijanie wchodzimy dopiero do odpoczynku ale nie weszliśmy jeszcze, obietnica jest aktualna, jest to proces. (czuwajcie, bądźcie gotowi, nie ustawajcie, zabiegajcie, módlcie się, badajcie, trwajcie, okażcie się bez skazy, pierzcie wasze szaty, napominajcie, wspierajcie, miłujcie, dobrze czyńcie, przestrzegajcie przykazań,… itd)
W przypowieściach panny głupie nie wchodzą choć chciały wejść i zaproszeni na ucztę też nie wchodzą z kolei, że sami nie chceli. Niektórzy sami się wykluczają a niektórych Bóg wyklucza bo nie mają oliwy. Jest odsiew.
Hbr 4 (1): Bądźmy zatem ostrożni, aby czasem — choć obietnica wejścia do Jego odpoczynku pozostaje aktualna — ktoś z was nie uznał, że go ona nie dotyczy.
Bóg obiecał nam odpoczynek, jeśli … usłyszane słowo przyniesie korzyść.
Hbr 4 (2): Gdyż nam również, podobnie jak tamtym, oznajmiona została dobra nowina. Im jednak zwiastowane Słowo nie przyniosło korzyści, ponieważ nie należeli do ludzi słuchających z wiarą.
Faryzeusze także byli ludźmi którzy nie słuchali z wiarą a niby zachowywali szabat w ich mniemaniu. Ponieważ zachowywali go źle. Nie chodzi tu o to by nie zachowywać szabatu ale by zachowywać go prawidłowo, aby nie zachowywać go źle.
Hbr 4 (3): Wchodzimy bowiem do odpoczynku jako ci, którzy uwierzyli, zgodnie z tym, co powiedział Bóg: „Przysiągłem w mym gniewie: Na pewno nie wejdą do mego odpoczynku”, chociaż Jego dzieła istnieją od założenia świata.
Wchodzimy bowiem do odpoczynku jako ci, którzy prawidłowo uwierzyli. A jak ma ktoś prawidłowo wierzyć skoro nie przestrzega Bożych przykazań? To właśnie prawo mówi w Kogo i jak mamy właściwie wierzyć. Poznanie prawdziwej wiary jest niezbędne. Bo co komu przyjdzie z tego jak udziela się charytatywnie a w Boga nie wierzy, albo wierzy w dogmatycznego Boga?
Hbr 4 (4): Powiedział gdzieś bowiem o tym siódmym dniu: „I odpoczął Bóg w siódmym dniu od wszystkich swych dzieł”.
Ojciec uczynił ten dzień świętym a Mesjasz ten dzień uznawał, apostołowie obchodzili, lud Boży świętował a my? My mamy inaczej ten dzień potraktować?
Hbr 4 (5): A tu znów: „Na pewno nie wejdą do mojego odpoczynku”.
Kto może wejść do Bożego odpoczynku? Tylko ten który podejmie choć próbę aby tam wejść.
Hbr 4 (6): Ponieważ więc ktoś jeszcze ma wejść do niego, a ci, którym najpierw zwiastowano dobrą nowinę, nie weszli z powodu niewiary,
Kto ma jeszcze wejść do tego odpoczynku? Mała garstka.
Mt 7 (13): Wchodźcie przez bramę wąską, bo szeroka i przestronna droga prowadzi do zatracenia. A tak wielu nią kroczy! (14): Lecz brama, przez którą wchodzi się do życia, jest ciasna, a droga, która tam wiedzie, jest wąska. I tak niewielu ją znajduje ! (21): Do królestwa niebieskiego wejdzie nie ten, kto mówi: Panie, Panie, lecz ten, kto czyni wolę Ojca Niebieskiego. (24): Tak więc ktokolwiek słucha słów moich i według nich postępuje, podobny jest do człowieka, który buduje sobie dom na skale. 
Hbr 4 (7): to znowu wyznacza pewien dzień, dzisiaj , i mówi po tak długim czasie za pośrednictwem Dawida to, co już przedtem zostało powiedziane: Dzisiaj, jeśli usłyszycie Jego głos, nie znieczulajcie swoich serc.
Dzisiaj, jeśli usłyszycie Jego głos, nie znieczulajcie swoich serc i przestrzegajcie wyznaczonego świętego dnia szabatu.
Hbr 4 (8): Gdyby to Jozue wprowadził ich do odpoczynku, Bóg nie mówiłby po tak długim czasie o innym dniu.
Jozue nie wprowadził wtedy Izraelitów do idealnego odpoczynku, bo jak wiemy Izraelici po pewnym czasie zaczęli czcić fałszywe bóstwa i Bóg był zmuszony oddalić od narodu wybranego na jakiś czas swoją łaskawość za ich krnąbrność. Ale dał obietnicę, że o nich nie zapomni, że się ulituje nad nimi i okaże łaskę. Tak też zrobił z nimi i z nami analogicznie. I do nas teraz Bóg kieruje słowa po tak długim czasie:
Hbr 4 (9): A zatem pozostaje obchodzenie szabatu dla ludu Bożego. – wniosek który wielu odrzuca

Izraelici i Żydzi nie przestrzegali przecież wzorowo Dekalogu. Szemrali stale i odlali sobie złotego cielca. Nawet sam Mojżesz nie wszedł do ziemi obiecanej bo popełnił grzech przypisując sobie cud wytryśnięcia wody ze skały. Dlatego nie byli gotowi w pełni wejść do odpocznienia. Czy my jesteśmy bez grzechu? Podobnie i my tylko wchodzimy ale czy wejdziemy to się dopiero okaże.
Namiastkę niebiańskiego odpocznienia(odpoczynku) i Królestwa mamy właśnie w szabat.
Łk 17 (21): Nikt nie powie: Spójrzcie, jest tutaj! Albo: Spójrzcie, jest tam! Bo właściwie Królestwo Boże jest pośród was.
Co do Kol 2,16 i Rz 14,4 to każdy ma swoją wrażliwość i postąpi jak uważa, jednak nie wszystko przynosi korzyść. Moim zdaniem w Kol 2,16 jest mowa o tym, że nie mamy osądzać braci z powodu tego, że ktoś zachowuje szabat w taki czy inny sposób. Więc nie jest to argument a raczej potwierdzenie że szabat niech każdy zachowuje, ale w sposób taki jaki mu serce i sumienie nakazuje. Osobiście obchodzenie szabatu i wstrzymywanie się od pokarmów nieczystych przynosi mi tylko i wyłącznie same duchowe korzyści (o materialnych i zdrowotnych nie wspomnę). Jak ktoś nie chce skorzystać to trudno, jednak serdecznie zachęcam.
Pwt 11 (26): Spójrzcie, oto kładę dziś przed wami błogosławieństwo i przekleństwo. (27): Błogosławieństwo, jeśli będziecie posłuszni przykazaniom JHWH, waszego Boga, które wam dziś nadaję. (28): Przekleństwo, jeśli nie będziecie posłuszni przykazaniom JHWH, waszego Boga, i zboczycie z drogi, którą wam dziś wskazuję, by iść za innymi, nieznanymi wam wcześniej bogami. 

admin napisałeś:
Naginasz wyjaśnienie Hebr 4:9. Do jakiego Szabatu Izraelici nie weszli w założeniu, że co tydzień Szabat przestrzegali? Gdzie zatem wszyscy mamy wejść? Do dnia Szabatu czy Pawłowi może o coś innego chodziło.

W jaki sposób naginam? Gdy weźmiemy Biblię Gdańską w systemie Stronga to w „Hebrajczykach” 4,9 pod kodem 4520 jest słowo „sabbatismos” co tłumaczy się tylko i wyłącznie jako obchodzenie szabatu lub świętowanie szabatu.
To nie jest naginanie ale prawda Słowa Bożego. Niestety przekłady uparcie wstawiają tam słowo którego tan nie ma „odpoczynek”. To jest naginanie.

Izraelici nie weszli do duchowego odpocznienia, do duchowego szabatu. Dlatego znów wyznaczył-podtrzymał do obchodzenia pewien szczególny dzień – dzień szabatu. Nie weszli bo prawdopodobnie podeszli do przestrzegania szabatu w sposób faryzejski. Mesjasz gdy przyszedł i wyjaśnił jak mają prawidłowo przestrzegać szabat. Szabat jest znakiem zewnętrznym, a liczy się to co mamy w sercu. To w sercu przestrzegamy duchowo duchowego szabatu a zewnętrzne jest to tylko widoczne. Ale ta zewnętrzność też jest ważna.
Łk 6 (45): Człowiek dobry z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a niegodziwy ze złego wydobywa zło, gdyż z obfitości serca mówią jego usta.
Podobnie jak z zanurzeniem, do zanurzenia trzeba być już duchowo gotowym a samo zanurzenie jest potem zewnętrznym znakiem, uzewnętrznieniem wiary, potwierdzeniem i wyznaniem.

Temat przestrzegania szabatu jak najbardziej powinien podlegać wnikliwej analizie. Jak przestrzegać czegokolwiek? Jak przestrzegać szabatu? Tylko Mesjasz może nam to powiedzieć, bo to właśnie Jego posłał jedyny Bóg do nas by nas wybawił od złego i doprowadził do Królestwa.
Faryzeusze często zarzucali Mesjaszowi, że łamie szabat. Mesjasz nie mówił wtedy że szabat już nie obowiązuje albo że nie będzie obowiązywał ale zawsze im tłumaczył jak do szabatu podchodzić i jak go obchodzić. Miał wtedy doskonałą sposobność by powiedzieć, że szabat was już nie obowiązuje, ale powiedział zgoła coś przeciwstawnego. Mt 5 (17): Nie myślcie, że przyszedłem unieważnić Prawo lub proroctwa. Nie! Przyszedłem je spełnić.

Osobiście obchodzę szabat patrząc przez osobę Mesjasza. Ten dzień staram się spędzić na czytaniu i rozważaniu Bożego Słowa, modlitwie, rozmyślaniach i rozmowach o Bogu. Gdy trafię mi się jakieś drobne prace (kilku sekundowe, kilku minutowe to je wykonuję szybko i w takim minimalistycznym zakresie jak to tylko możliwe) Nie popadam przy tym w skrajności jak to robią ortodoksyjni Żydzi czy adwentyści. Oczywiście modlę się i rozważam Słowo Boże codziennie ale w szabat szczególnie. Staram się unikać i nie planować wtedy podróży i spraw przyziemskich.
Staram się zachować w ten szczególny dzień takiego ducha jaki miał Mesjasz i apostołowie.
Mt 12 (2): Widząc to, faryzeusze zarzucili Jezusowi: Twoi uczniowie robią to, czego nie wolno robić w szabat. (5): Albo czy nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu w świątyni kapłani łamią szabat — i są niewinni? Mt 12 (8): Wiedzcie, że panem szabatu jest Syn Człowieczy. (12): A przecież człowiek znaczy więcej niż owca! Dlatego wolno w szabat czynić dobrze. 
Mesjasz powiedział, że szabatu w pewnych okolicznościach się nie łamie ale nie powiedział, że szabat zostaje zniesiony. To On Mesjasz dyktuje warunki co można robić w szabat a co nie, ponieważ wszystko co robi robi z ramienia i woli Boga. Jest też Panem szabatu. Te warunki zawsze były niezmienne tylko ludzie zaczęli wprowadzać ludzkie nakazy i zdeformowali m.in. szabat.
Na pewno możemy w szabat dobrze czynić, ale nie na tym mamy się w ten dzień skupiać ale przede wszystkim na Bogu. Dla przykładu jeśli ktoś powiedziałby, że mam mu w ten dzień pomóc przy np. przeprowadzce to nie byłoby właściwe bo zajęło by to cały dzień. Zaproponowałbym mu pomoc w inny dzień. Jednak gdyby np. poprosił o pomóc bo jego matka zemdlała to jak najbardziej to uczynię w szabat. Jest to wszystko kwestią nie litery prawa ale czystego serca i robimy to z miłości do Boga i bliźniego, nie oczekując niczego oprócz tego, że Bóg się nad nami zmiłuje i wejrzy łaskawym wzrokiem na nasze często nieudolne poczynania.

A na końcu też lud Boży będzie przestrzegał szabatu:
Mt 24 (20): Módlcie się też, aby wasza ucieczka nie wypadła zimą albo w czasie szabatu.
Iz 66 (22): Bo jak nowe niebo i nowa ziemia, które Ja tworzę, ostoją się przede Mną — oświadcza JHWH — tak ostoi się wasze potomstwo oraz wasze imię. (23): I będzie tak, że w każde święto miesiąca i w każdy szabat przybędzie wszystko, co żyje, aby złożyć Mi pokłon — mówi JHWH.

Namawiam Was gorąco abyście się dobrze zastanowili.
1Tm 6 (14): abyś zachował przykazanie bez skazy i zarzutu, aż do przyjścia naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
Ap 12 (17): I rozgniewał się smok na kobietę, i odszedł, aby walczyć z resztą jej potomstwa, z tymi, którzy zachowują przykazania Boga i mają świadectwo Jezusa Chrystusa. 
Ap 22 (14): Błogosławieni, którzy wypełniają jego przykazania, aby mieli prawo do drzewa życia i aby weszli przez bramy do miasta.
1J 3 (22): I o cokolwiek prosimy, otrzymujemy od niego, bo zachowujemy jego przykazania i robimy to, co miłe w jego oczach. (23): Jego przykazanie natomiast głosi, że mamy uwierzyć w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i darzyć się wzajemną miłością — zgodnie z danym nam przez Niego przykazaniem. (24): Ci, którzy przestrzegają Jego przykazań, trwają w Nim, a On w nich. To natomiast, że On trwa w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.
Ap 14 (12): Tu jest miejsce na wytrwałość świętych, tych, którzy przestrzegają przykazań Boga i wierzą Jezusowi. 
Mk 7 (8): Porzuciliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkich tradycji. (9): I ciągnął dalej: Sprytnie unieważniacie przykazanie Boże, aby zamiast niego obstawać przy własnej nauce. 
J 15 (10): Jeśli wypełnicie moje przykazania, będziecie trwać w mojej miłości, jak i Ja wypełniłem przykazania mego Ojca i trwam w Jego miłości. 
J 12 (50): A wiem, że Jego przykazanie jest życiem wiecznym. To zatem, co Ja mówię, mówię tak, jak mi polecił Ojciec. 

Pozdrawiam w pokoju.

Gdy weźmiemy Biblię Gdańską w systemie Stronga to w „Hebrajczykach” 4,9 pod kodem 4520 jest słowo „sabbatismos” co tłumaczy się tylko i wyłącznie jako obchodzenie szabatu lub świętowanie szabatu a nie odpoczynek, odpoczynku tam nie ma. Odpoczynek, odpocznienie jest pod innym kodem – 2664.
Więc skoro jest napisane:
Hbr 4 (9): A tak zostaje jeszcze obchodzenie szabatu ludowi Bożemu.
Ponadto w Hbr 4 (7): to znowu wyznacza pewien dzień, dzisiaj , i mówi po tak długim czasie za pośrednictwem Dawida to, co już przedtem zostało powiedziane: Dzisiaj, jeśli usłyszycie Jego głos, nie znieczulajcie swoich serc. (8): Gdyby to Jozue wprowadził ich do odpoczynku, Bóg nie mówiłby po tak długim czasie o innym dniu.
Bóg nadal podtrzymuje/wyznacza dzisiaj dzień szabatu by go obchodzić bo Jozue nie wprowadził ludu do prawdziwego odpocznienia. Dzisiaj nie znieczulajcie waszych serc gdy Bóg mówi, że zostaje jeszcze obchodzenie szabatu ludowi Bożemu.
To znaczy, że obowiązuje nas dalej, stale, jeszcze i niezmiennie obchodzenie szabatu. Wygląda na to że tylko prawdziwy lud Boży obchodzi szabat tak jak Bóg sobie tego życzy. Natomiast ludzie, którzy nie są ludem Bożym nie obchodzą szabatu.
Ktoś może sobie dyskutować już tylko z Bogiem dlaczego On sobie tak zażyczył. Natomiast ja staram się być posłuszny tylko Bogu i Bożemu Słowu, które do nas kieruje.
W 7 rozdziale Ewangelii Marka czytamy:
Ten lud czci Mnie wargami,
lecz sercem swym daleko jest ode Mnie.
7 Ale czci Mnie na próżno,
ucząc zasad podanych przez ludzi.
8 Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji. 9 I mówił do nich: Umiecie dobrze uchylać przykazanie Boże, aby swoją tradycję zachować.
Czy wyrzucenie szabatu z przykazań dekalogu nie jest właśnie takim uchyleniem jednego z przykazań i podążaniem za ludzką tradycją? Przy okazji inne kościoły poszły na całość i uchyliły wszystkie pierwsze 4 przykazania z dekalogu. Kto pójdzie tą drogą ten idzie delikatnie mówiąc prosto na manowce wiary.
A kim jest pan William Barclay, że miałbym go bardziej słuchać niż Bożego Słowa?
Dla niektórych większym autorytetem niż Boże Słowo jest papież, dla innych Ellen White a dla innych William Barclay. Ja wolę słuchać tylko i wyłącznie Bożego Słowa a tam jest czarno na białym napisane by ci którzy są prawdziwym ludem Bożym nadal obchodzili i świętowali szabat.
Czy Mojżesz który dostał jasne wskazówki by obchodzić szabat nie był także człowiekiem?
Bóg ze względu na to że jest dla nas bardzo wyrozumiały życzy sobie aby choć jeden dzień w tygodniu oddać w całości Jemu, Czy to tak wiele? Czy nie rusza was sumienie? Bóg nas stworzył a jak Mu za to dziękujemy? Jeden powie: nie mam czasu bo właśnie pojąłem żonę i muszę się nią teraz zająć, inny kupiłem nowy samochód muszę go objeździć, inny za to idę z kolegami na grila, albo mam pracę muszę to skończyć bo szef będzie na mnie zły, albo muszę sobie zrobić porządek w piwnicy, a inny powie taka ładna pogoda „pójde” dziś na rower albo pobiegać do parku lub na rolki. Zawsze „coś” mamy do zrobienia pilniejszego od Bożych nakazów. Głupie panny też wierzą po swojemu i nawet czekają na oblubieńca ale usłyszą – nigdy was nie znałem idźcie precz ode mnie wszyscy którzy czynicie nieprawość. Nieprawość to m.in. nieprzestrzeganie prawa, a prawo to przede wszystkim przykazania. Ap 14 (12): Tu się okazuje wytrwałość świętych, tych, którzy strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa. Czyż głównymi i największymi przykazaniami Boga nie są przede wszystkim te w dekalogu, którego streszczeniem (czyli tym samym tylko w skrócie) jest przykazanie by miłować Boga i bliźniego? Bóg oczekuje posłuszeństwa, to jest też warunek zbawienia – posłuszeństwo Bożemu prawu a ono mówi wyraźnie – Hbr 4 (9): A tak zostaje jeszcze obchodzenie szabatu ludowi Bożemu.
Nie mamy przestrzegać zakonu mojżeszowego ale szabat. To że szabat jest w prawie mojżeszowym to nie znaczy, że tylko tam obowiązuje.
Wj 31 (16): Synowie Izraela będą więc przestrzegali szabatu. Będą zachowywali szabat w kolejnych swych pokoleniach na mocy wiecznego przymierza. (17): Między Mną a synami Izraela będzie on znakiem na wieki, gdyż w sześciu dniach stworzył PAN niebo i ziemię, a w siódmym dniu odpoczął i wytchnął.
Czy to oznacza że tylko między Bogiem a synami Izraela będzie on znakiem na wieki? Nie. Uważam, że szabat będzie znakiem między innymi między Bogiem a synami Izraela. Czyż tylko synowie Izraela są ludem Bożym? Również przybysz, który nie był synem Izraela ale uwierzył w Boga też miał świętować szabat. A czyż my nie jesteśmy duchowym Izraelem?
Rz 3 (29): Czy Bóg jest tylko Bogiem Żydów? Czy pogan już nie? Oczywiście, jest On Bogiem również pogan. (30): Jeden jest zatem Bóg. On usprawiedliwi obrzezanych na podstawie wiary, a nieobrzezanych — dzięki wierze. (31): Czy więc przez wiarę unieważniamy Prawo? W żadnym razie! Wręcz przeciwnie, podtrzymujemy je.
Mamy tu do czynienia z ciągłością prawa tak jak mówił Mesjasz: Mt 5 (17): Nie sądźcie, że przyszedłem unieważnić Prawo lub Proroków. Nie przyszedłem unieważnić, ale wypełnić.
Ga 3 (28): Nie ma już znaczenia, czy ktoś jest Żydem, czy Grekiem, niewolnikiem czy wolnym, mężczyzną czy kobietą — wszyscy jesteście jednością w Jezusie Chrystusie. (29): A jeśli zawieracie się w Chrystusie, to jesteście potomstwem Abrahama, dziedzicami — według obietnicy. 
Jesteśmy potomkami Abrahama, Abraham był Izraelitą czyli jesteśmy Izraelitami. Ktoś może powiedzieć duchowymi Izraelitami. A szabat obowiązywał Izraelitów po wszystkie pokolenia na mocy wiecznego przymierza, wiecznego prawa, wiecznej ustawy, tak jak Bóg jest wieczny.
Wyraz wieczny,wieczność – kod stronga 5769 – występuje np. w Ps 30 (13): Abym całym jestestwem śpiewał Ci na chwałę i nie zamilkł — JHWH, mój Boże, będę Cię sławił na wieczność! 
Osobiście namawiam wszystkich gorąco do duchowego przestrzegania szabatu ale nie tak jak to robią np. dzisiejsi Żydzi ale tak jak to uczył przestrzegać nasz Pan i Mistrz Jehoszua HaMaszijach. Chyba że ktoś nie chce słuchać i naśladować Mesjasza, który zachowywał szabat. I niech nikt nie daje mi tu obiegowego argumentu że Mesjasz żył pod prawem mojżeszowym bo On żył pod doskonałym prawem Bożym a to tylko faryzeusze kierowali się swoim wypaczonym faryzejskim prawem.
Mt 5 (17): Nie sądźcie, że przyszedłem unieważnić Prawo lub Proroków. Nie przyszedłem unieważnić, ale wypełnić.
Mesjasz przyszedł dopełnić, wypełnić, udoskonalić, właściwie pokazać prawo i dlatego pewne rzeczy też zmienić. Zmienić to nie znaczy całkowicie unieważnić.
Pewne rzeczy zostały zmienione ale nie zmieniło się obchodzenie szabatu. I potwierdza to Paweł w Hbr 4,9. Jedynie co zmienił w szabacie to podejście do niego ale sam szabat pozostał by lud Boży go świętował i nadal obchodził.
Hbr 4 (9): A tak zostaje jeszcze obchodzenie szabatu ludowi Bożemu. – jak inaczej można rozumieć ten werset to naprawdę nie wiem…

Wybaczcie mi, że napisane jest to czasami ostro, ale nie mamy być letni tylko gorący na prawdę a zimni na fałsz. A pisze to zawsze z braterską troską a nie by forsować swój punkt widzenia.

W kwestii technicznej. Zauważyłem że pisze tu już ktoś pod nickiem Krzysztof więc dla odróżnienia będę pisał pod nickiem Kris.

Sprawą kluczową w zagadnieniu jakie prawo obowiązuje jest szabat. Dlatego na tym się skupiam.
Jest mnóstwo wersetów które potwierdzają przestrzeganie szabatu. Chciałbym przytoczyć kilka. Temat czy przestrzegać szabat już w pierwszych wiekach rodził pytania.
Hbr 4 (9): A zatem pozostaje odpoczynek szabatu dla ludu Bożego.
I jeszcze jeden dla kogo dany jest szabat.
Mk 2 (27): I dodał: To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu.
Szabat dany jest dla człowieka a nie tylko dla Izraelity.
Twierdzę więc, że raczej taki nakaz był ażeby i poganie przestrzegali szabatu, a w każdym razie nie było zakazu przestrzegania szabatu.

Co do Dz 15,28 to też ciekawy temat. Mamy wstrzymywać się od mięsa ofiarowanego bałwanom, od krwi; od tego, co zdławione, i od nierządu.
Od nierządu mamy się wstrzymywać a np. od mordowania i cudzołóstwa nie? Oczywiście że i od tego też mamy się wstrzymywać i także od wielu innych rzeczy. Chodzi tu raczej o nierząd świątynny albo nierząd wyznaniowy w sensie aby nie czcić innych „fałszywych bogów”, a być może chodzi tu o jeszcze inną kwestię. W Dz 15,28 napisane jest w tym samym zdaniu-wersecie o pokarmach. Wymienione jest wstrzymywanie się od 3 nazwijmy to ogólnie pokarmów oraz od jakiegoś nierządu. Sugeruję, że ten nierząd mógłby też być pewnego rodzaju pokarmem. Nasuwa mi się (moja sugestia) że tym nierządem jest nieczystość a dokładniej pokarmy nieczyste. To by miało sens jeśli chodziłoby o całe zdanie-werset że wszystkie 4 wymienione rzeczy dotyczą pokarmów.
Czy nie chodziło czasami właśnie tylko o pokarmy i czy dobrze to oddały tłumaczenia i przekłady Biblii?
Podobnej natury problem spotykamy w:
Mk 10 (17): Gdy wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, zaczął Go pytać: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne? (18): Jezus mu rzekł: Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. (19): Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę. (20): On Mu odpowiedział: Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości.
Czy ów młodzieniec od młodości nie był uczony i nie przestrzegał pierwszych 4 przykazań dekalogu? Na pewno przestrzegał, to jest oczywiste. Dlaczego to zostało przez ewangelistę pominięte, nie wspomniane, a może ktoś to specjalnie redakcyjnie pominął w wiekach późniejszych. Pamiętajmy, że święte Księgi Biblii były przepisywane w klasztorach i to głównie kościół katolicki trzymał na tym swoje ręce. Jaka jest katolicka doktryna wszyscy wiemy więc obstawiam, że aby teksty pasowały do ogólnej doktryny musiały zostać „trochę poprawione”. Takiego majstrowania przy Biblii było więcej by uwiarygodnić katolickie doktryny. Wspominał o tym Stanisław, że są fragmenty niestety po prostu sfałszowane.
Reasumując ów młodzieniec przestrzegał raczej wszystkich 10 przykazań w tym i szabatu by osiągnąć życie wieczne.

Zakon był dany dla Izraela dlatego, że ze wszystkich narodów Pan Bóg WYBRAŁ Izraela i z Izraelem zawierał PRZYMIERZA. Natomiast inne narody jeżeli chcą służyć Bogu Izraela, są zobowiązani uznać jego Zakon (PRAWO). Zawarte Nowe Przymierze z Domem Izraela i z Domem Judy NIE UNIEWAŻNIA Prawa Bożego (Moszego), przy czym wg nauczania Pawła NAWRACAJĄCY się z Goim nie muszą się obrzezywać. >>>„Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie. A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. „<<< to żadna NOWOŚĆ, przykazanie te były w Torze wówczas gdy obowiązywało Stare Przymierze. Krótka piłka.

Cóż, Paweł stosunek do przykazań miał raczej niechętny:
2 Kor 3.7-11 Jeśli tedy służba śmierci, wyryta literami na tablicach kamiennych taką miała chwałę, że synowie izraelscy nie mogli patrzeć na oblicze Mojżesza z powodu przemijającej wszak jasności oblicza jego,
Czy nie daleko więcej chwały mieć będzie służba ducha?
Jeśli bowiem służba potępienia ma chwałę, daleko więcej obfituje w chwałę służba sprawiedliwości.
Albowiem to, co niegdyś miało chwałę, teraz nie ma chwały z powodu chwały, która tamtą przewyższa.
Jeśli bowiem chwałę miało to, co przemija, daleko więcej jaśnieje w chwale to, co trwa.
Wydaje się, że NT nie jest spójny w tym temacie – Jezus nakazuje przestrzegać Tory, sam przestrzega jej zaleceń, cytuje 10 Przykazań, podobnie czynią uczniowie (zwróćmy uwagę na fakt, że kobiety przychodzą do Grobu Pańskiego dopiero po szabacie, co oznacza, że uczniowie zachowywali Szabat). Paweł tymczasem uczy całkiem czegoś innego, co spotyka się, jak czytamy w Dziejach, z krytyką Kościoła Apostolskiego w Jerozolimie. Dz. 21,20-24 BG
Co oni usłyszawszy, chwalili Pana i rzekli mu: Widzisz, bracie! jako jest wiele tysięcy Żydów, którzy uwierzyli; a ci wszyscy gorliwi są miłośnicy zakonu.
Ale o tobie wzięli sprawę, że odwodzisz od Mojżesza wszystkich tych Żydów, którzy są między pogany, mówiąc, że nie mają obrzezywać dziatek, ani mają chodzić według ustaw zakonnych.
Cóż tedy jest? Koniecznieć się musi zejść lud; bo usłyszą, żeś przyszedł.
A przetoż czyń to, coć mówimy; Mamy tu czterech mężów, którzy na sobie ślub mają;
Tych wziąwszy do siebie, oczyść się z nimi i uczyń nakład na nie, aby ogolili głowy; a poznają wszyscy, że to, co o tobie słyszeli, nic nie jest, ale że i ty sam chodzisz przestrzegając zakonu.że w tym, co o tobie słyszeli, nie ma nic z prawdy, ale że i ty sam postępujesz porządnie, przestrzegając prawa.
Wygląda więc na to, że żydowscy uczniowie Jezusa zachowywali Torę, co potwierdzają również źródła historyczne (nie składali już jednak ofiar w Świątyni).

Dlaczego zwolennicy unieważnienia zakonu wierzą, że nadal należy respektować 9 z 10 przykazań (i dosłownie i duchowo), a tylko szabat interpretują metaforycznie, unieważniając jego sens dosłowny?