Czy apostołowie głosili Boga w trzech osobach?

Paweł w 1 liście do Koryntian 11:3 napisał (BT):

„Chciałbym, żebyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus, mężczyzna zaś jest głową kobiety, a głową Chrystusa – Bóg ”

W opisie „szczebelków” wzajemnego podporządkowania najwyższe miejsce zajmuje Bóg Ojciec. Ten który nikomu nie podlega. Jezus natomiast podlega Bogu, który jest Jego głową i zwierzchnikiem.

Gdy zrównamy Boga z Jezusem, to wypaczymy sens wypowiedzi Pawła względem tego, że głową kobiety jest mąż, a głową mężczyzny jest Chrystus! Warto zaznaczyć, że słowa te napisane były gdy Jezus był już w niebie, więc tłumaczenie trynitarian, że był podległy tylko jako człowiek jest niezgodne z prawdą!

Zwróćmy też uwagę na wstępy listów apostołów. Jakim pozdrowieniem je zaczynali? Może wymienieniem trzech osób w rzekomej Trójcy ? Nie.

Na początku w większości listów – jest mowa o Bogu i Jezusie. Czy miałoby sens rozdzielanie tych dwóch osób (Boga Ojca i Syna), które i tak miały stanowić jedno Bóstwo ? Znamienne jest to , że apostołowie we wstępach tych listów nie wymieniają Ducha Świętego. Czyżby nie uważali że wchodzi w skład Boga? Jeżeli apostołowie wierzyliby w „Trójcę” to dlaczego we wstępach nie pojawia się Duch Święty a Jezus i Bóg wymieniani są oddzielnie? Oto kilka przykładów:

W Rzym. 1:7, 1 Kor. 1:3, 2 Kor. 1:2, Gal 1:3, Efez. 1:2, Filipian 1:2, 2Tesaloniczan 1:2, 1 Tym 1:2, 2 Tym 1:2 (BT) czytamy powtarzający się zwrot:

„Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa!” oraz często „Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa”.

Rodzi się logiczne pytanie: dlaczego nie wspomniano o rzekomej trzeciej osobie „Trójcy” w tak wielu fragmentach? Otóż dlatego, że Pan Jezus nie uczył apostołów o Trójcy, gdy przebywał z nimi jeszcze na ziemi.

Apostołowie nie znają nauki o Trójcy!

Dużym problemem dla wierzących w Trójcę, są słowa Pana Jezusa zanotowane w Łukasza 12:10, gdzie czytamy wg Biblii Tysiąclecia:

„ Każdemu kto mówi jakieś słowo przeciwko Synowi Człowieczemu , będzie przebaczone , lecz temu kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu nie będzie przebaczone„

Jak to wyjaśnić? Na tego samego Boga w drugiej osobie można bluźnić i otrzymać przebaczenie, a innym razem powiedzieć złe słowo przeciwko rzekomej „trzeciej części Bóstwa „ (podobno równej co do mocy) i popełnić grzech śmiertelny?

Apostołowie będący Żydami oczywiście wiedzieli kim jest Duch Święty. Podkreślali często pokorę Jezusa , który mając taką pozycję i władzę (daną od Boga Ojca) nigdy nie próbował (tak jak uczynił to Szatan) porównywać się z Bogiem. W Filipian 2:5,6 (BT) czytamy:

„To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem”

Paweł zachęca nas do takiej postawy. Nie miałoby to jednak sensu w założeniu, że Jezus jest częścią Boga.  Zwróćmy również uwagę na werset 9.

„Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię”

Napisano tu, że Bóg wywyższył Jezusa, a dogmat o Trójcy zakłada, że wszystkie trzy osoby „są sobie równe”. Załóżmy, że Bóg i Jezus od zarania dziejów byli równi co do mocy Jak zatem rozumieć wywyższenie?  Musiałby On stać się najpotężniejszą osobą w Trójcy!  Jednak wówczas atanazjańskie wyznanie wiary mówiące o „równości osób„ nie miałoby sensu.

Czy Bóg umarł?

Kolejny problem dla zwolenników dogmatu „Trójcy” stwarza śmierć Jezusa. Zakładając, że Jezus jest częścią Trójcy to czy może umrzeć? A jak nie umarł to nie mógłby zmartwychwstać, bo przecież nadal by żył tylko w innej postaci (duchowej). Jeżeli założymy natomiast, że Jezus umarł, to rodzi się pytanie. Czy w tym czasie Bogiem była „Dwójca”?

A co z odwiecznością Jezusa? Człowiek zapytany na ulicy o relacje pomiędzy ludzkim ojcem a synem zawsze stwierdzi, że Syn nie jest równy OJCU. Słowo ojciec wskazuje na kogoś, kto istniał przed narodzinami syna, na dawcę życia syna.

Zakładając „Trójcę”, czy nie było by lepsze określenie „BRACIA” zamiast Syn i Ojciec? W Kolosan 1:15 czytamy o Jezusie: „ On jest obrazem Boga Niewidzialnego – pierworodnym wobec każdego stworzenia„.

Spotykane względem Jezusa zwroty zarówno „zrodzony„ , „początek stworzenia” wyraźnie wskazują na to, że akt zrodzenia był początkiem istnienia Syna. Zatem o równej odwieczności trzech osób nie może być mowy.

Pismo Święte obala dogmat o Trójcy stwierdzając, że Jezus był, jest i zawsze będzie podległy, czyli podporządkowany swemu Ojcu. Nawet po otrzymaniu od Boga władzy (na określony czas z konkretnym zadaniem do wykonania) tą władzę ma oddać Bogu „aby Bóg był wszystkim każdemu”. W 1 Koryntian 15:24 do 28 czytamy:

„Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć. Wszystko bowiem rzucił pod stopy Jego. Kiedy się mówi, że wszystko jest poddane, znaczy to, że z wyjątkiem Tego, który mu wszystko poddał. A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich”.

Werset 27 tłumaczy, że  Jezus uznawał, uznaje i będzie uznawał zwierzchnictwo Ojca!

Wiara Apostołów

Apostołowie wierzyli „ w jedynego Boga , który jest ponad wszystkimi „. W Efezjan 4:6 czytamy bowiem (BT):

„Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich„

Bogiem tym jest „ Bóg Abrahama , Izaaka , Jakuba, który uwielbił Syna swego i wskrzesił Go z martwych” Dzieje Apostolskie 3:13. „Bóg naszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, wsławił Sługę swego, Jezusa…„

Wersety tu zacytowane odnoszą się do Pana Jezusa już po zmartwychwstaniu. Tłumaczenie, że „Jezus jako człowiek był poddany swemu Bogu (a później niby to się zmieniło) – jest całkowicie bezpodstawne i fałszywe. Czytając Dzieje Apostolskie oraz listy nie znajdujemy nauki o jednym Bogu w trzech osobach.